Kot a dziecko
Kot a człowiek
Przywiązanie kotów do ludzi jest bezspornym faktem. Różni się natomiast od więzi człowieka z psem gdzie jedna strona jest przewodnikiem, a druga za nią podążą. Ta relacja zakorzeniona jest w ścisłych zachowaniach stadnych oraz hierarchizacji. Związek kota z człowiekiem jest zupełnie inny, kot nie przyjmuje na siebie służebnej roli. Podporządkowuje nam się tylko wtedy, gdy ma na to ochotę, człowiek musi sobie zasłużyć na kocią miłość. Koty bardzo cenią sobie ich adorację i cześć, jaką ludzie im oddają, łaskawie to akceptują. Kot dobrze wie, kto sprząta im kuwetę, karmi, kto się z nim bawi tzn. poświęca swój czas na wzmacnianie wzajemnej relacji na linii kot - człowiek. Jeżeli zaskarbimy sobie kocie względy zyskamy prawdziwego przyjaciela na dobre i złe. Koty syberyjskie przywiązują się do człowieka silniej niż do swojego terytorium.
Przywiązanie kotów do ludzi jest bezspornym faktem. Różni się natomiast od więzi człowieka z psem gdzie jedna strona jest przewodnikiem, a druga za nią podążą. Ta relacja zakorzeniona jest w ścisłych zachowaniach stadnych oraz hierarchizacji. Związek kota z człowiekiem jest zupełnie inny, kot nie przyjmuje na siebie służebnej roli. Podporządkowuje nam się tylko wtedy, gdy ma na to ochotę, człowiek musi sobie zasłużyć na kocią miłość. Koty bardzo cenią sobie ich adorację i cześć, jaką ludzie im oddają, łaskawie to akceptują. Kot dobrze wie, kto sprząta im kuwetę, karmi, kto się z nim bawi tzn. poświęca swój czas na wzmacnianie wzajemnej relacji na linii kot - człowiek. Jeżeli zaskarbimy sobie kocie względy zyskamy prawdziwego przyjaciela na dobre i złe. Koty syberyjskie przywiązują się do człowieka silniej niż do swojego terytorium.
Kot a dziecko
Dzieci i koty przyciągają się wzajemnie, mogą stać się przyjaciółmi na całe życie, jeśli tylko rodzice zapoznają dzieci z zasadami obchodzenia się ze zwierzęciem.
Dzieci często nie wiedzą jak kontrolować swoją siłę w stosunku do kotów i innych zwierząt. Ciągną je za ogon, wkładają palce do oczu, przyciskają do podłogi, głaszczą mocno uderzając kota. Jeżeli rodzice nie nauczą dziecka jak obchodzić się ze zwierzętami, konsekwencje mogą być poważne. Zawsze rodzice musza nadzorować zabawy dziecka z kotem. Dzieci bardzo szybko się uczą, rodzice muszą cierpliwie objaśnić im jak zwierze reaguje na nasze bodźce i jakie ma wymagania. Podczas zabawy dzieci najczęściej mają twarze na wysokości pyszczka i istnieje duże ryzyko zadrapania w twarz, gdy kot będzie się bronił lub wpadnie w szał zabawy (dorośli są wyżsi, więc w przypadku niekontrolowanego zadrapania kot najczęściej podrapie ręce lub nogi). Po takim incydencie dziecko musi przezwyciężyć strach przed rzekomo agresywnym zwierzęciem. Im dziecko dojrzalsze i lepiej przygotowane przez rodziców do opieki nad kotem tym łatwiejsze życie małego człowieka i silniejsza więź z futrzastym przyjacielem.
Na co dzieci muszą zwracać uwagę podczas zabawy z kotem?
· Nie głaskać kota „pod włos”
· Puszczać zwierzę natychmiast jak tylko wyda z siebie „krzyk o pomoc”
· Nie ciągnąć kota z a ogon
· Nie bić (można uszkodzić kotu kręgosłup)
· Nie wsadzać palców do kocich oczu ani pyszczka
Jeżeli nie nauczymy naszych dzieci prawidłowo obchodzić się z kotem może dojść do tego, że kot będzie omijać je ze strachu, chować się przed nimi, parskać i pokazywać pazury. Kot, który nie ma zaburzeń behawioralnych nigdy nie atakuje bez ostrzeżenia. Zawsze ostrzega postawą i burczeniem, atak to dla kota ostateczność, zwierze woli uciec niż wdać się w bójkę. Dorośli także powinni się nauczyć kociej mowy ciała.
Małe kocięta są tak roztrzepane i pełne energii, że nie przeszkadza im roztargnienie dzieci podczas zabawy, Chętnie bawiłyby się na okrągło.
Dzieci i koty przyciągają się wzajemnie, mogą stać się przyjaciółmi na całe życie, jeśli tylko rodzice zapoznają dzieci z zasadami obchodzenia się ze zwierzęciem.
Dzieci często nie wiedzą jak kontrolować swoją siłę w stosunku do kotów i innych zwierząt. Ciągną je za ogon, wkładają palce do oczu, przyciskają do podłogi, głaszczą mocno uderzając kota. Jeżeli rodzice nie nauczą dziecka jak obchodzić się ze zwierzętami, konsekwencje mogą być poważne. Zawsze rodzice musza nadzorować zabawy dziecka z kotem. Dzieci bardzo szybko się uczą, rodzice muszą cierpliwie objaśnić im jak zwierze reaguje na nasze bodźce i jakie ma wymagania. Podczas zabawy dzieci najczęściej mają twarze na wysokości pyszczka i istnieje duże ryzyko zadrapania w twarz, gdy kot będzie się bronił lub wpadnie w szał zabawy (dorośli są wyżsi, więc w przypadku niekontrolowanego zadrapania kot najczęściej podrapie ręce lub nogi). Po takim incydencie dziecko musi przezwyciężyć strach przed rzekomo agresywnym zwierzęciem. Im dziecko dojrzalsze i lepiej przygotowane przez rodziców do opieki nad kotem tym łatwiejsze życie małego człowieka i silniejsza więź z futrzastym przyjacielem.
Na co dzieci muszą zwracać uwagę podczas zabawy z kotem?
· Nie głaskać kota „pod włos”
· Puszczać zwierzę natychmiast jak tylko wyda z siebie „krzyk o pomoc”
· Nie ciągnąć kota z a ogon
· Nie bić (można uszkodzić kotu kręgosłup)
· Nie wsadzać palców do kocich oczu ani pyszczka
Jeżeli nie nauczymy naszych dzieci prawidłowo obchodzić się z kotem może dojść do tego, że kot będzie omijać je ze strachu, chować się przed nimi, parskać i pokazywać pazury. Kot, który nie ma zaburzeń behawioralnych nigdy nie atakuje bez ostrzeżenia. Zawsze ostrzega postawą i burczeniem, atak to dla kota ostateczność, zwierze woli uciec niż wdać się w bójkę. Dorośli także powinni się nauczyć kociej mowy ciała.
Małe kocięta są tak roztrzepane i pełne energii, że nie przeszkadza im roztargnienie dzieci podczas zabawy, Chętnie bawiłyby się na okrągło.
Kot a niemowlę
Koty syberyjskie są bardzo opiekuńczymi stworzeniami. Kochają ludzi. Mimo zaufania, jakim je darzymy nigdy nie powinniśmy zostawiać kota sam na sam z niemowlakiem. Absolutnie nie chodzi tu o kocią agresję, ponieważ syberyjczyki są nad wyraz łagodne. Koty bardzo interesują się małymi dziećmi, a kołyska lub łóżeczko są dla nich idealnym legowiskiem. Chętnie kładą się obok śpiącego dzieciątka. Liżą maleństwo po głowie Często u kocic pojawia się instynkt macierzyński i chęć zatroszczenia się o to maleńkie ludzkie stworzenie. Równomierny koci oddech i mruczenie, przyjemne kocie futerko, uspokajają niemowlę. Niestety jest w tym wszystkim pewien haczyk - ciężar zwierzęcia. Koty uwielbiają leżeć na człowieku. W szczególności moja Salvi. Czasem pierwsze, co widzę po przebudzeniu to Salvi, leżąca na mojej klatce piersiowej, wpatrzona we mnie i witająca mnie głośnym miaukiem „wstałaś już”? Nie budzi mnie sama, czeka cichutko aż otworzę oczy. Oczywiście ona sama w ogóle nie przejmuje się tym, że waży ponad 4kg. Nie wyobrażam sobie, co byłoby gdyby tak ciężki kot leżał na niemowlęciu. Nie chodzi tu tylko o dorosłe syberyjczyki, kocięta syberyjskie w wieku trzech miesięcy potrafią ważyć już ponad 2kg. Jeżeli dziecko jest na tyle małe, ze nie jest w stanie zareagować, może mieć to złe następstwa. Dopóki niemowlę nie dorośnie, nie powinniśmy zostawiać je sam na sam z kotem, bez nadzoru.
Koty syberyjskie są bardzo opiekuńczymi stworzeniami. Kochają ludzi. Mimo zaufania, jakim je darzymy nigdy nie powinniśmy zostawiać kota sam na sam z niemowlakiem. Absolutnie nie chodzi tu o kocią agresję, ponieważ syberyjczyki są nad wyraz łagodne. Koty bardzo interesują się małymi dziećmi, a kołyska lub łóżeczko są dla nich idealnym legowiskiem. Chętnie kładą się obok śpiącego dzieciątka. Liżą maleństwo po głowie Często u kocic pojawia się instynkt macierzyński i chęć zatroszczenia się o to maleńkie ludzkie stworzenie. Równomierny koci oddech i mruczenie, przyjemne kocie futerko, uspokajają niemowlę. Niestety jest w tym wszystkim pewien haczyk - ciężar zwierzęcia. Koty uwielbiają leżeć na człowieku. W szczególności moja Salvi. Czasem pierwsze, co widzę po przebudzeniu to Salvi, leżąca na mojej klatce piersiowej, wpatrzona we mnie i witająca mnie głośnym miaukiem „wstałaś już”? Nie budzi mnie sama, czeka cichutko aż otworzę oczy. Oczywiście ona sama w ogóle nie przejmuje się tym, że waży ponad 4kg. Nie wyobrażam sobie, co byłoby gdyby tak ciężki kot leżał na niemowlęciu. Nie chodzi tu tylko o dorosłe syberyjczyki, kocięta syberyjskie w wieku trzech miesięcy potrafią ważyć już ponad 2kg. Jeżeli dziecko jest na tyle małe, ze nie jest w stanie zareagować, może mieć to złe następstwa. Dopóki niemowlę nie dorośnie, nie powinniśmy zostawiać je sam na sam z kotem, bez nadzoru.
